คำแนะนำในการอ่าน: ควรจะเปิดเพลงที่เขียนไว้ประกอบนะครับ และอ่านและคิดตามเนื้อเพลงอย่าอ่านข้ามถึงท่านจะเคยฟังเพลงแล้ว
มอบแด่เพื่อนเราสองคนที่จมปลักอยู่ในความรัก และยอมทิ้งทุกอย่างไป
แค่เพียงสักครั้ง ได้เจอสักครั้ง
แต่มันต้องเจ็บต้องปวด อย่างน้อยก็ยังได้รู้ว่ารักเป็นไง
คนเราจะเสาะจะหาทำไม แต่มันจะเป็นจะรักยังไง
ตะเกียกตะกายจนได้มา
สุดท้ายบางทีต้องเสียน้ำตา ได้ทนไหว และเจ็บใจ
[ขอบคุณกันและกัน — August Band](http://www.youtube.com/watch?v=oGG5tGb8pms#t=196s)
ผมยังถือว่าขอบคุณกันและกัน เป็นตำรารักของผมอย่างดี ถ้าวันนั้นผมไม่ได้นึกเสียว่าชาตินี้เกิดมายังไม่ได้บอกรักเค้าเลย มันคงไม่มีวันนี้ (และในผลงานหลายๆ ชิ้นที่ผมตั้งใจทำมากๆ ผมก็ได้ใส่ชื่อเธอไว้เป็น Special Thanks ด้วยเหตุผลนี้) แต่เพื่อนเราคนหนึ่งก็เตือนมาว่าเราน่ะยังดีที่ไม่เสียการเรียนไปกับสาว แบบเพื่อนคนอื่นๆ แต่มันไม่ใช่เพราะเราแบ่งเวลาหรืออะไร เพียงแต่เรายังคิดว่าเราไม่ได้มีเวลาอยู่กับเค้าแบบคู่อื่นๆ เลยยังไม่พูดคำนั้นดีกว่า*เพราะฉันรู้คำไม่กี่คำ นั้นอาจจะทำให้เพื่อนที่เคยชิดใกล้ คงต้องห่างและก็อาจจะหายไป*
—-
ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ด้วยกันตลอด
เติบโตจึงได้รู้ความจริง
ทีนี้วันนี้มานึกถึงเพลงที่ว่าง วง Pause ผมเองก็ชักสงสัยว่า แล้วถ้ารักไม่อยู่ด้วยกันตลอดแล้วความจริงมันคืออะไรกันแน่
หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน ของเธอ
[ที่ว่าง — Pause](https://www.youtube.com/watch?v=p07xHjTo14A)
นั่นสินะครับ… “ห่าง” ไม่ใช่ *”ห่างกันสักพัก เพื่อจะไปรักคนอื่นมากกว่า”* แต่*ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา*
—-
จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา
เพียงปรารถนา ดอกทานตะวัน หันมอง สักครั้งเจ้าไม้ขีดไฟ ก้านน้อยเดียวดาย
สาดแสงในใจ ไม่นาน
ดอกเหลืองอำพัน จึงหันมามอง
และพบเพียงกองเถ้าถ่าน
[ไม้ขีดไฟกับดอกทานตะวัน – วิยะดา โกมารกุล](https://www.youtube.com/watch?v=bIbrA90CH8c)
*… แต่เมื่อไรเราจะจุดตัวเองให้ลุกเป็นไฟและไปบอกเขาได้สักที*