เขียนไว้ในเฟสแล้ว แต่พบว่า formatting แย่มาก เลยเอามา remaster ลงบล็อคอีกทีละกัน
งานจับมือเคยากิเป็นอะไรที่อยากไปมาตั้งแต่เข้ามาตามวงนี้แล้ว แต่เป็นงานที่คิดว่าคนไม่รู้ภาษาญี่ปุ่นแบบเราคงจะมายากเหมือนกัน
ถึงแบบนั้นก็บอกว่าเป็น New Year Resolution แล้วต้องไปสิ
จองบัตร
ตอนจองบัตรแปะไว้ในเฟสว่ามีใครจองให้ได้มั้ย อ้นบอกว่าเพื่อนรับจอง ก็ไม่คิดว่าเพื่อนอ้นคือนุ่มที่เคยเจอกันแล้ว.. แล้วก็ไม่คิดว่าจะให้มารับที่งานด้วย ดีเลยไม่งั้นเราตายในงานแน่นอน
เตรียม!
คืนก่อนงานยังไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับน้องเลย (คราว BNK ก็แบบนี้แหละ) เลยปรึกษามิจจี้ เค้าเลยเขียน script ให้เราแบบนี้
ที่กลัวมากคือในหัวมันมีเสียงไอดอลอยู่ มันจะกลายเป็น
ouen kudasai (กรุณาเชียร์ด้วยนะ)
kore kara mo yoroshiku onegaishimasu (จากนี้ต่อไปฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ)
ทีนี้ล่ะอายจนมุดรูหนีแน่นอน
เพื่อไม่ให้พลาดเลยเซฟใส่ Telegram ไว้ จะได้เปิดง่ายๆ
วันงาน
ฝนตกมาก แล้วเราใส่รองเท้าผ้าไป จะมีหลังคาให้ก็ไม่ค่อยช่วยอะไรเพราะที่พื้นมันมีแอ่ง
ฮอลล์จับมือมีป้ายบอกตลอดทาง ง่ายดี
ทำไมพี่ต้องเอาคนใส่สูทไปยืนถือป้าย เอาป้ายตั้งง่ายกว่านะ ทำเป็นขายคอนโดไปได้
เข้าไปช็อคกับ Market คือมาร์เก็ตในหัวมันไม่ใช่ภาพแบบเปิดท้ายขายของขนาดนี้ แถมมีธงเชียร์อีกต่างหาก
เหมือนไม่มีธงยุยปง? เห็นมีคนถือป้ายเล็กๆ เดินตรงทางเข้า
Market
ข้างในมีแถวขาย official goods คนอย่างเยอะ
ตอนแรกคิดว่าอาจจะสอย penlight แต่เยอะขนาดนี้ขอผ่าน (แต่ก็ไม่คิดว่าจะได้ซื้ออยู่แล้วนะเพราะรู้ดีว่า goods แถวยาว)
นุ่มบอกว่าต่อแถว goods อยู่ เราเลยไปนั่งรอซึ่งพื้นที่นั่งก็กว้างขวาง
พอฮอลล์มันใหญ่แล้วอะไรๆ มันก็ดีอ่ะนะ
ไปจับมือกันเถอะ
ตอนแรกคิดว่าบัตรบุ 3 เราเป็นบัตรเนรุ ปรากฏว่าไม่ใช่เป็นบัตรโอเซกิ ก็ดีจะได้ซ้อมมือ
เดินหาทางเข้าไม่เจอ คนทำป้ายก็น่ารัก ทั้งงานมีภาษาอังกฤษอยู่แค่ 2 ประโยค “Official Goods Store” “Exit” สนุกล่ะ
แต่ฮอลล์มันกว้างเลยคิดว่าต้องสำรวจดู ปรากฏว่าทางเข้าอยู่อีกฮอลล์นึงเลย ไม่คิดว่าใช้ถึง 2 ฮอลล์ รวยจริงๆ
เข้าไปถึงตรวจบัตรจับมือก่อน สบายๆ
ถัดมาตรวจกระเป๋า เค้าถาม ライター? โอเค lighter no no ไม่มี
คนถัดมาตรวจโลหะ ให้กางแขนออก แล้วเค้าบอกอะไรไม่รู้เลยบอกว่า I don’t know japanese เค้าบอกแบ๊กๆ เลยหยิบกระเป๋ามาเค้าบอกว่า “no no back” แล้วทำมือด้วย
เค้าถาม Are you an American? พี่เอาความมั่นใจมาจากไหนเนี่ย…
โอเซกิ
เข้าไปเจอคนชูป้ายเขียนอะไรยาวๆ ไม่รู้มีเลข 3 เราก็เดาไว้ก่อนว่าบุ 3 เลยเดินไปต่อแถว
แถวมีประมาณ 8 แถวหน้ากระดาน แล้วขด 4 รอบ คุณพระ ตอนต่อ ตม. ยังไม่ยาวขนาดนี้
คำถามถัดไปคือโอเซกิอยู่เลนไหน ก็ส่องๆ เลนไว้ตอนแถววนผ่าน ซึ่งเคยเห็นภาพงาน AKB มันจะมีภาษาอังกฤษ แต่ของเคยากิไม่มี แล้วคันจิชื่อน้องก็อ่านยาก ก็ยังดีว่าเห็น りか ซึ่ง か นี่อ่านออก り ก็พอเดาออก ก็เลยเทียบคันจิกับในบัตรดู (ไม่ดูนี่เป็นเบริกะยุ่งเลย)
ขอบคุณญี่ปุ่น 1 ที่ได้ U เรียนมาได้ใช้แล้ว T_T
สักบ่าย 2 25 ได้เข้า เลนยังไม่มีคนเยอะเลยได้ตรวจบัตร ยื่น passport ไปคนตรวจก็งงนิดหน่อยแต่นั่งแกะชื่อแล้วถามอะไรไม่รู้ เสร็จแล้ววง 1 ให้ที่บัตร (เดาได้ว่าถามว่ามีกี่ใบ)
แถวข้างในมีอีก 3 ขด เลนโอเซกิปล่อยเข้าช้าประมาณ 5 นาที
ในห้องจับมือ
*ยื่นบัตรให้สตาฟ*
// อ๋อใช่ ต้องแบมือให้ดู
*แบมือแล้วเดินไปหาน้อง*
// หมดเวลาครับ
“แล้วเจอกันใหม่น๊า” *โบกมือ*
เห้ย… นี่จับมือทั่วประเทศหรือไงเนี่ย 5 วิได้มั้ง 😭
โอเซกิก็เหมือนในรายการนะ คือไม่ได้น่ารักมากน้อยกว่าที่คิดอ่ะ ที่แน่ๆ คือไม่บวมอย่างที่คิด
บุ 4
ออกจากบุมาก็เห็นมีป้ายบุ 4 รอตั้งแต่เปิดบุ 3 แล้ว ก็เลยเข้าไปต่อแถวเลย นั่งๆ นอนๆ ไปจน 4 โมงสตาฟประกาศจบรอบทีละเลน เห็นน้องเลน 24 (หรือเปล่านะ) ใส่คอสตูมมาโบกตุ๊กตาขอบคุณแล้วโค้งให้หน้าเลนด้วย น่ารักมากแต่อยู่ฮิรางานะอ่ะ
ระหว่างรอถามนุ่มว่าเค้ามีบอกมั้ยว่าใครอยู่เลนไหน นุ่มส่งรูปจากเว็บมาให้ ค่อยง่ายหน่อยเพราะจะอ่านทีละตัวได้
หลังจากนั้นก็นั่งๆ นอนๆ ไปเป็นชั่วโมงกว่าจะเรียกแถว ฟังเพลงวนไปจนเบื่อโซโล่เทะไปแล้ว ยังดีว่ามี Garasu wo ware กับ Zenmai Shikake no Yume ให้ฮัม (น่าจะเปิดเพลงเก่าผสมไปบ้างนะ ซิงเกิลมันมีไม่กี่เพลงแล้ววนทั้งวัน)
พอเรียกแถวเข้าไปรอบนี้ก็คิดว่าไหนๆ เราได้เข้าก่อนมากๆ ไปเลนเนรุเลยละกันน่าจะนาน เดินเข้าไปต่อแถวแล้วรู้สึกเหมือนต่ออยู่เลน 3 คนข้างหลังบัตรจับมือก็น่าจะไม่ใช่เนรุ เลยหันไปถาม “Excuse me” ชี้ที่บัตร “This one?” “No, that” รู้สึกเหลือเชื่อที่คนหลังตอบเราได้ 🙏
พอเดินออกไปหาแถวไม่เจอ ตรงป้ายเลน 2 ไม่มีคน ยื่นถามสตาฟสตาฟชี้ให้ออกไป ก็งงๆ เลยลองภาษาอังกฤษดู
“exit?”
โอ้ก๊อด 😱 แต่พอเข้าใจเพราะเห็นแถวเลนนึงจากบุก่อนยังไม่หมดด้วยซ้ำ นึกได้ว่ามียุยปงอีกใบ ก็เลยวิ่งกลับไปต่อเลนยุยปง ได้คิวประมาณโอเซกิเมื่อกี้
ยุยปง
Impression แรกของยุยปงคือไม่เห็นเหมือนในรูปเลย (ใครเนี่ย มาต่อแถวฮิรางานะอยู่ป่าวหว่า…) ที่สำคัญคือสูงกว่าเราอีก (ไม่ได้สังเกตว่าใส่ส้นสูงหรือเปล่า)
ต้องเรียกว่าเหมือนคนธรรมดาอ่ะ ถ้าเทียบกับ BNK แล้วตัวท็อปๆ จะสวยแบบนางฟ้าชนิดที่ว่าหาจับไม่ได้ แต่ปงนี่โคตรธรรมดา (ทำไมในรายการน่ารักเหมือนนางฟ้า…)
“คนนิจิวะ”
// หมดเวลาครับบ
“Thank you~”
รอบนี้รู้สึกว่าคุ้มค่า อยากได้เวลาเพิ่มอีกสัก 3 วิแต่ถ้านานกว่านั้นก็ไม่รู้จะคุยอะไรแล้ว
ที่แปลกใจคือฟังน้องพูดรู้เรื่องด้วย
เนรุ
หลังจากจับมือคามิโอชิเราแล้วก็ไปต่อแถวเนรุบ้าง
จริงๆ ที่จองบัตรเนรุมาเนี่ยคือจองใบเดียวขำๆ ดันได้ ทีจองริสะ 3 ใบไม่เห็นได้ แต่ก็ดีจะได้ลองสมมุติฐาน
ตอนเดินไปเลนก็คิดได้ว่าพลาดแล้วล่ะ ไม่เคยไปต่อแถวเฌอปรางไม่รู้แล้วว่าท็อปของวงมันต้องต่อขนาดไหน แถมเมื่อกี้มาต่อยังโดนไล่แสดงว่าแถวไม่หมด
มาถึงเลนเอ๊ะ… ทำไมคนไม่ล้น??? พอเข้าไปต่อพบว่า
แถวเลน 2 มี 3 ขดข้างนอก เข้าไปตรวจบัตรแล้วข้างในมีอีก 3 ขดเหมือนเลนอื่น
มันก็เท่าเลนอื่น… แค่มาช้าเอง
เพื่อไม่ให้ผิด แอบมองคนข้างหน้าเห็นบัตรเขียนเนรุก็เป็นอันใช้ได้ ชื่อเนรุพิเศษตรงเป็นฮิรางานะ ねる เห็นแล้วไม่ต้องอ่านก็เดาได้ว่าใคร
ระหว่างรอมองเลนข้างๆ
เลน 1 เป็นแถวตรงยาวไป ตรงตรวจบัตรมีขดอยู่ แล้วยาวต่อไปจนสุดอีกฝั่งของฮอลล์แล้ววนกลับมา แถมรั้วกั้นนี่ตั้งรอไว้ยาวกว่าแถวอีก
แสดงว่าแถวที่ไม่หมดบุก่อนคือเลน 1 มากกว่า
มีป้ายกระดาษติดตามทางด้วย เทคแคร์คนจับมากกก
แอบมองในเลนเห็นรูปคุ้นๆ เลยลองอ่านชื่อ ゆい รู้สึกคุ้นๆ ก็อ๋ออีกยุยยอดนักตกนี่เอง
มองเข้าไปเลนเห็นยุยส่งหลายคนขนาดว่าเดินมาตรงทางออก (ปกติเมมจะยืนตรงกลางอย่างเดียว) เห็นแล้วอยากลองจับเลย
เลนเนรุมีฝรั่งอยู่หน้าเราคนนึง เราก็ว่ารอดละ แพลนคือจะเข้าไปซัดภาษาอังกฤษใส่เนรุ อยากรู้ว่าเป็นไง
คนนิจิวะ
// เนรุยกสองมือให้เลย เราเลยจับสองข้างเลย
I come from Thailand
// สตาฟทักอะไรไม่รู้ เราก็งงๆ ละจะหมดเวลามั้ย
ที่เหลือจำไม่ได้ว่าพูดอะไรไปอีกประโยค คือสดแล้วตอนนั้น (แพลนไว้ว่า “Keep up the good work”)
// หมดเวลาครับ
โอ๊ยสตาฟอย่าทำผมเขวสิ…
เดาว่าอาจจะไม่ให้จับท่านั้นหรือเปล่านะถึงทัก
สำหรับเนรุก็ตามในทีวีอ่ะ คือไม่รู้สึกว่าเนรุน่ารักจนละลายเท่าปงอยู่แล้วเลยเฉยๆ นะ
ส่วนภาษาอังกฤษคิดว่าเฟล รอบหน้าเอาธรรมดาๆ เถอะ น้องอาจจะสลับภาษาไม่ทัน อันนี้เข้าใจ
Bye-bye~
ทางออกเลนเนรุจะแชร์ร่วมกับเลนซูมิน ก็มีป้ายแขวนไว้ (เบลอหน่อยเพราะมีคนตามมาเลยกดถ่ายแล้วเดินต่อ)
จะรอวันที่ได้พบกันอีกนะคะ💕
(สนับสนุนคำแปลโดยมิจจี้อีกแล้ว)
สรุป
สรุปแล้วรู้สึกว่าจับมือเคยากิไม่เหมือนจับมือ BNK เท่าไรนะ คืออันนั้นรู้สึกว่าเวลาเยอะจน dead air แต่รอบนี้เหมือนน้องยังไม่ทันปริปากอะไรเท่าไรก็หมดเวลาแล้ว แต่ที่เหมือนกันคือเข้าไปแล้วงงๆ เขินๆ (น่าจะงงมากกว่าด้วย)
คิดว่าถ้าจะมาอีกแล้วมาหลายๆ ใบ อาจจะต้องลองซ้อมจับกับน้อง BNK สักคนวนจนกว่าจะหายเขินอ่ะถึงจะคุ้มให้มาใหม่ แต่ก็ไม่แน่ใจถ้าเตรียมเรื่องมาคุยกับน้องเราอาจจะรู้สึกเวลาไม่พอแบบนี้หรือเปล่า
เสียดายว่าบัตรจับมือมีชื่อเขียน เลยไม่มีบัตรจับมือฟรีหรือเชียร์ให้ไปจับมือน้องแบบในไทย อันนี้พอเข้าใจได้ว่าคนเยอะมาก ถ้าไม่จำกัดไว้จะล้น แล้วเพื่อป้องกันการขายต่อเลยต้องมีชื่อ
สุดท้ายสำหรับคนไม่รู้ญี่ปุ่นเลยก็มาได้แหละ แต่ถ้ามาเยอะๆ คงจะเหนื่อยเพราะคุยกับน้องเยอะไม่ได้
