(เขียนทีแรกลง Facebook แต่คิดว่าใส่บล็อคดีกว่า สำนวนการเขียนเลยอาจจะคนละแบบกับบล็อคอื่นๆ)
ช่วงนี้ก็มีประเด็นเรื่องสละสิทธิ์เตรียมฯ เลยอยากเขียนอะไรบ้าง
ตอนนั้นไปสอบเตรียมฯ เหมือนกัน คือไม่ได้คิดว่าจะเอา ไม่คิดว่าจะติดด้วยซ้ำ แต่พ่อบังคับ ถามว่าอ่านหนังสือมั้ย ก็ไม่ได้อ่านจริงจังอะไรเท่าไร คิดว่าคงเป็นคะแนนภาษาอังกฤษเราอีกนั่นแหละที่เอาไปสู้เขาได้ ได้ยินว่าอันดับก็พอใช้ได้ด้วย ไม่รู้จริงหรือเปล่าเพราะไม่เคยเห็นอันดับด้วยตัวเอง
สุดท้ายแล้วด้วยผลตอนนั้น ตอนม. ปลายเราเลยไม่ค่อยโดนเรียกให้ไปเรียนพิเศษอะไรเท่าไร
ทีนี้ถามว่าทำไมไม่เอา ก็มีเหตุผลหลายอย่าง บางอันก็ make sense บ้าง บางอันก็ไม่ค่อยจะ make sense บ้าง
แต่เหตุผลใหญ่ๆ อันนึงคือ “ก็ที่นี่ก็ดีอยู่แล้ว จะเปลี่ยนทำไม”
ถึงทุกวันนี้ก็ยังคิดอยู่เสมอว่าตอนม. 3 นี่ชีวิตพีคสุดในโรงเรียนแล้ว
ผ่านไปตอนม. 5 เพิ่งมาดูอนิเมะ แล้วก็ดู Clannad ทีแรกก็ไม่คิดอะไรนะ จนกระทั่งอยู่ดีๆ มานึกถึงประเด็นนี้เข้าแล้วก็พบว่าเสียดายที่ดู Clannad ช้าไป
“คุณรักโรงเรียนนี้หรือเปล่าคะ ฉันล่ะรักมากๆ เลย แต่ความสุข ความสนุก ไม่มีอะไรที่จะอยู่ตลอดไปได้
ถึงแบบนั้นแล้ว คุณจะรักโรงเรียนนี้อยู่หรือเปล่าคะ”
ประโยคแรกของนางิสะที่ฟังทีแรกผมว่ามัน cliché มาก
แต่พอมานึกแล้ว นั่นแหละคือสิ่งที่ผมควรจะได้ยินก่อนหน้านั้นสักสองปี
สุดท้ายแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าประเด็น “ที่นี่ก็ดีอยู่แล้ว” เป็นประเด็นเดียวที่ถ้ากลับไปคิดคงจะเปลี่ยนใจ แต่ก็ยังมีอีกหลายประเด็น บวกลบกันแล้ว ถึงตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าตัดสินใจแบบไหนถึงจะถูก